Primorje Crne Gore je najrazvijeniji dio ove države. Oko 30 odsto bruto-društvenog proizvoda Crne Gore stvara se upravo u obalnom području.
Ovih šest primorskih opština čine oko 12 odsto teritorije države i u njima živi četvrtina ukupnog stanovništva Crne Gore (oko 150.000 stanovnika prema popisu iz 2011. godine). Najbrojniji su pravoslavci (nešto preko 70 odsto), muslimani oko 20, a katolici oko osam odsto populacije.
Oko jedne petine ukupne zaposlenosti u zemlji vezano je za ekonomske aktivnosti u obalnom području, što znači da se po jednom zaposlenom stvara oko 1,5 puta veći bruto-društveni proizvod u odnosu na nacionalni nivo.
Zato je logično što se dio stanovništva sa nerazvijenog sjevera države seli u opštine na jugu.
Priroda je na Primorju takođe sklona čovjeku, a ljudi su veoma vezani za zemlju. Klima je ovdje blaga i zdrava, zime su kratke, sa dovoljno kiše, insolacija oko 2.700 časova godišnje, što sve utiče na bogatstvo biljnog i životinjskog svijeta.
Crnogorsko primorje proteže se u dužini obalske linije od skoro 300 km., od čega je više od trećine u Boki Kotorskoj. U tom jedinstvenom fjordu, jednom od 30 najljepših zaliva svijeta, nalazi se 7 od ukupno 14 ostrva duž crnogorske obale. I skoro svako od njih ima priču koja lični na legendu.
Ovdje imamo, i na kopnu i na oru, 22 arheološka nalazišta od mlađeg kamenog doba pa sve do naših dana.
I sve su to zasluge prirode i čovjeka, njihove prekrasne simbioze.
„Narodne mase (bez razlike u odnosu na jezik kojim govore) nikada nijesu bile predate religijskom fanatizmu. Katoilici, pravoslavci i muhamedanci tolerisali su se u svakodnevnom životu dosta dobro i ovo stanje uglavnom traje i do danas. Religijski sporovi i izlivi netrpeljivosti prema inovjercima nastajali su samo onda kada je pitanje vjere bilo korišćeno kao povod za širenje političke ili ekonomske moći“, pisao je prije jednog stoljeća znameniti češki naučnik Viktor Dvorski.
Zato ovi gradovi nijesu tek arhivska, antologijska činjenica, nego i na početku trećeg milenijuma živi organizmi čiji su stanovnici u permanentnoj interakciji. Prostor kojim su prolazili turisti i migranti, vojnici i krstaši, svještenici i vjernici, vladari i robovi, brodovi svake vrste, raznovrsna roba…
A kultura i civilizacija su prostor i kontinuitet. Ovi se gradovi tokom cijele istorije klate sa Istoka na Zapad i sa Zapada na Istok. Ovo laviranje između velesila bilo je puno velikih opasnosti i u stalnoj fazi promjene. I pulsiraju kao Mediteran, ali sa ehom. Sve se tu odvija malo kasnije, ali se nikada ne ostaje van koordinata Sredozemlja i svog bliskog zaleđa.
