Naturističko naselje Ada Bojana počelo je sa radom 1973. godine. Zamišljena kao nudistički raj na Mediteranu, mjesto đe bogati naturisti sa Zapada mogu bezbrižno uživati punih sedam mjeseci kupajući se istovremeno i u moru i u rijeci.
Činjenica da je plaža na Adi duga skoro četiri kilometra i da je taj otok daleko od ulične buke u atmosferi potpuno različitoj od ostalih turističkih mjesta na Sredozemlju, motivisala je njemačku turističku agenciju “Miramare” braće Halgat, koja se bavila isključivo naturističkim turizmom, da uloži tadašnjih pola miliona maraka u izgradnju turističkih vila na tom ostrvu.
Na Adi, veličine 5,4 kvadratnih hektara, Ulcinjani su, inače, ostavljali stoku, nije bilo imovinsko-pravnih problema, ali ni struje, vode ili prikladnih pristupnih puteva. Divljina i ljepota, bila je kombinacija koja je učinila da se vlasnici “Miramare” na prvi pogled zaljube u Adu.
Pokazalo se već poslije prve godine da je njihova vizija realna. Jer, 100 ležaja koji su izgrađeni 1973. godine, bili su premali da prime sve zainteresovane Njemce. Samo nekoliko godina kasnije smještajni kapaciteti prošireni su na više od hiljadu ležaja. Nalazili su se na jugozapadnom kraku ostrva, a svojim prisustvom te niske građevine nipošto nijesu ugrožavale jedinstveni i autentični ambijent ostrva.
Izgrađen je i auto-kamp, pa je na Adi gotovo svakog dana od aprila do oktobra tokom naredne dvije decenije bilo oko 1.500 isključivo stranih gostiju.
Biti na Adi bila je privilegija ne samo za goste, već i za zaposlene. Jer, sredinom osamdesetih na Adi je ostvaren promet od oko sedam miliona maraka, a profit je bio deset puta manji. Bilo je to pravo bogatstvo koje je zaposlenima omogućavalo 14 plata u godini, zimnicu, regres, mogućnost stručnog usavršavanja, a da se ne govori o bakšišu koji su zarađivali svi – od konobara preko recepcionera do onih koji su radili u Školi jahanja.
Bile su to zlatne godine ulcinjskog i crnogorskog turizma, kada je Ada, uz Sveti Stefan, bila najpoznatiji turistički brend zemlje, koji su posjećivali ne samo gosti nego i poznati državnici, političari, umjetnici…
I kao što se na ovoj slici iz 1984. godine, dakle, prije tačno četiri decenije, može vidjeti i plaža je bila za šira za još oko 160 metara. Erozija je neumoljiva: nema više ni legendarnog “Disca”, ni kućica za izdavanje suncobrana. Odavno su završili u moru.
