MUZIČKA SCENA ULCINJA U POSLJEDNJIH STO GODINA

Muzički život se sastojao od tradicionalnih pjesama i igara, odnosno narodnog folklora koji je, uglavnom, obredno izvođen u prilikama kao što su svadbe, djevojačke večeri, sunetluci i sl.
Najčešće izvođena i najupečatljivija je svakako gusarska igra “Dum šaraveli“ koja je karakteristična po posebnom načinu izvođenja igri, pjesmi, ritmu, tempu, dinamici kao i samom kostimografijom i scenskim nastupom karakterističnim za ovo podnevlje. Takođe karakteristična je igra i pjesma, sinhronizacija pokreta i riječi u stilu orginalnog  izvođenja Redžepa Abazija, veterana ulcinjskog folklora, u narodnoj pesmi „Nën hije e limonit“. Ove dvije pjesme i igre se i dan-danas izvode u orginalnom ili stilizovanom obliku.

S početka XX vijeka muzički život se sastojao od aktivnosti i postojanja malog, narodnog sastava Januza Abazija, narodnog ljekara koji je svoje amatersko znanje sviranja na violini prenosio mladom naraštaju. O tom periodu nam svjedoče mnogobrojne fotografije.
Januz Nuro Abazi sa svojom familijom je bio glavni nosilac svih muzičkih događaja i muzičkog života u gradu. Muzički život Ulcinja je povremeno bio prožet nastupima muzičara iz Skadra.

Od 1927-1940. godine u Ulcinju postoje i rade kulturno-umjetnička društva: Gradska bleh muzika, “Sokolsko društvo“, KUD “Rastislava“(1946-1963). Pri KUD-u su bili učenici osnovnih škola i Realne gimnazije.
Po završetku II svjetskog rata 1946/47.god. Ulcinj dobija dom kulture na atraktivnom mjestu, na Pristanu, (danas se tu nalazi restoran „Hollegro“). Dom kulture se sastojao od kino-sale, biblioteke, funkcionalne bine za muzičko-dramska izvođenja i koncertnim klavirom na njoj. Kao takav bio je među najboljim i najpoznatijim objektima takve vrste u Crnoj Gori. 1968. godine se, nažalost, pretvorio i express-restoran.

Najznačajniji kulturni događaj ovog vremena, desio se upravo u ovom Domu kulture. 13.maja 1955.g. gostovala je Beogradska opera sa operom “Don Paskale“.
Među prvim školovanim muzičarima, odmah poslije Drugog svjetskog rata, je veteran, nastavnik muzike Ćamil – Ćamo Gorana. Pored redovnih aktivnosti u Osnovnoj školi, nastavnika muzičkog obrazovanja, Ćamo Gorana je i osnivač mnogih ansambala u gradu, kao što su: tamburaški orkestar pri Osnovnoj školi, hor i zabavni orkestar Vatrogasnog društva „Ulcinj“ koji je, ujedno, bio kulturno sastajalište mladih Ulcinjana. Kasnije se ovaj ansambl pretvorio u muški oktet, klapa „Ulcinj“, koju je preuzeo i vodio Fićrija Hasanagaj. Klapa i dan-danas postoji i radi pod istim imenom.

U tom periodu se i izdvajaju pojedini amaterski muzičari kao na primjer: na harmonici-Šaćir Aljoja, Hamid Šata, Džemal Fici, Ljubo Todi, Jakov Bastaći, Vebi i Rifat Lazorja, Tefa Doči, Beto Kashodža i dr., a na violini familija Žuđeli.

1978. pri Teritorijalnoj odbrani formira se duvački orkestar s kojim je upravljao Ćamo Gorana.
Kasnije se u Ulcinju formiraju i drugi vokalno-instrumentalni sastavi kao što je muški oktet “Ligatura“, ženski oktet “Konsonanca“ (pri Gimnaziji “Bratstvo-jedinstvo“, rukovodilac prof. Hajdar Adžemović), zatim narodni vokalno-instrumentalni sastavi “Šahiri“ i “Burimi“, koji njeguju izvorno pjevanje i tradicionalne albanske pjesme. Rukovodilac je prof. Muzičke škole Mustafa Zhugjeli.

Najznačajniji događaj na polju muzičke kulture i obrazovanja, muzičke edukacije desio se 1995. god. kada je osnovana Muzička škola. Najveća zasluga pripada osnivaču i idejnom tvorcu, aktuelnom direktoru škole prof.muzike Jusufu-Cufu Liki, koji je Ulcinju poklonio najljepši rasadnik muzičkih talenata.
Muzička škola je za vrlo kratko vrijeme postala jedan od najznačajnijih nosilaca kulturnih događaja u gradu. Pored učešća na mnogobrojnih manifestacijama u gradu, učenici ove škole su pokazali izuzetne rezultate na raznim takmičenjima u zemlji i inostranstvu, te kasnije na mnogobrojinim univerzitetima gdje su nastavili svoje školovanje i usavršavanje. Mnogi od njih su danas uspješni profesori upravo u ovoj školi.