Zdravstvena stanica sa javnim kupatilom 1929-1963
Prva ambulanta u Ulcinju je bila u Vladičinoj kući na Pristanu, a ista je kasnije preimenovana u antimalaričnu ambulantu.
Izgradnjom prve zdravstvene stanice sa javnim kupatilom 1929. godine koja se nalazila na kraju Pristana u blizini poluostrva Suka, počinje period organizovanije, veće i sveobuhvatnije zdravstvene zaštite za stanovništvo Ulcinja. Nešto kasnije iznad tog objekta izgrađeni su tadašnji hotel KO-OP (kasnije Galeb), a na Suki hotel Jadran. U toj Zdravstvenoj stanici bila su sljedeća odjeljenja: opšte medicine sa previjalištem i injekcionim punktom, Laboratorija, Zubna ambulanta, Administrativna služba, Dječji dispanze. U parteru bila je higijensko-epidemiološka-antimalarična služba, zubna tehnika, depoi za gorivo i magacinski prostor. Specijalistički pregledi obavljeni su u većim mjestima kao što su bili: Dubrovnik, Cetinje, Skadar.
Na prvom spratu bilo je javno kupatilo sa toplom vodom. Usluge su bile besplatne. U dvorištu se nalazio bazen od tri djela gdje su kultivisane – gambusije- vrsta male ribe, koja je puštena u močvarne djelove radi uništavanjakomaraca. Gambusije- su bile ribe grabljivice koje su se hranile larvama komaraca. Ovo je bio jedan od vidova borbe protivu malarije tih godina. Ova vrsta ribe grabljivica i dalje živi u vodama Šaskog jezera. Inače gambuzia affinis porjeklom je od rijeke Misisipi. Iz Amerike prebačene su u Španiju i Italiju, dok u Staru Jugoslaviju prebačene su 1925 godine prvo u Trogir (Dalmacija). U Ulcinj i Bar donio ih je 1930 godine dr Georgije Abramov.
U ovoj zdravstvenoj stanici radilo se do 1963. godine kada izgrađena nova iznad Gradske plaže. Gradske plaže. Tu je radila Škola učenika u privredi do 1989. godine, kada je ova izgorjela.
Zadužbina kuće pok.Agripine i Joko Zeca na Pristanu
1.juna 1957.g. sačinjen je ugovor između pok.Joka i Agripine Zec iz Ulcinja i Opštine Ulcinj,koju je zastupao tadašnji predsjednik pok.Andrija Petričević.
Predmet ugovora : Joko i Agripina Zec poklanjaju kuću sa baštom u naselju Pristan u Ulcinju za potrebe zdravstvene službe.
Dispanzer za plućne bolesti i tuberkulozu bio je smješten u kući Joka Zeca do 1978 godine kada prelazi u tadašnji novoizgrađeni Dom zdravlja u naselju Meraja(1975-1979). Prvi ljekar specijalista u ovom dispanzeru je bio Dr Vladimir Vukčević koji je radio u period od 1958. do 1964. godine. Kao prvi retgen tehničar, a istovremeno i tehničar za plućne bolesti i tuberkulozu bio je Ćamil Kelmendi. Kasnije je kao tehničar radila Julija Dragović, a zatim Marija Savić. Odlaskom Dr V.Vukčevića povremeno je dolazio iz Bara ftiziolog Dr Božidar Lukšić. Nakon završetka specijalizacije iz radiologije u ovom dispanzeru radi Dr Halid Bulić, koji uporedu radi kao rentgenolog i obavlja poslove vezane za plućne bolesti. Dispanzer za plućne bolesti i tuberkulozu ponovo se reaktivira dolaskom Dr Gani Karamanaga,koji odmah počinje sa radom od 1.juna 1977. godine.
Marija Savić (1933-2018) je bila dugogodišnja medicinska sestra u ovom dispanzeru. Radila je sa Dr Halidom Bulićem, Dr B.Lukšićem, a zatim do njenog pnezionisanja sa Dr Gani Karamanagom. Bila je primjer uzornog zdravstvenog radnika.
Izgradnjom novog Doma zdravlja na sadašnjoj lokaciji Dispanzer prelazi u nove prostorije.
Stara apoteka
U početku je apoteka Bogdana Vujoševića bila smještena 1922. godine u privatnoj kući Jovana Pejovića (zgrada gdje je danas smještena Prva banka) .
Apoteka i kuća Bogdana Vujoševića završena je 1930/31. Bila je u centru grada. U njoj je radio, vlasnik , apotekar mr. farm. Bogdan Vujoshević ( 1894-1944). Projektanti su bili Gvido Grizigoni i Ante Kolundurovič, koji su istovremeno bili i autori projekta solane u Ulcinju. Stara apoteka bila je u centru grada.U njoj je radio farmaceut Bogdan Vujošević, zatim njegova kćerka Boženka Vujošević Lazović( 1924-1983). Kasnije je počeo raditi i farmaceut Gojko Hajduković ( 1931-1976).
…
Nakon povratka iz vojske radio sam jedno vrijeme u zdravstvenoj stanici u Vladimiru. Tada je to bio stari objekat sa ambulantom opšte prakse ,injekcionim odjeljenjem, stomatologijom.Imali smo i priručnu apoteku sa najneophodnijim ljekovima. Svake sedmice sam obnavljavao zalihe te apoteke. Najbolji kontakt i saradnju sam imao sa apotekarom Gojkom Hajdukovićem. On je bio stariji od mene, mnogo cjenjen u gradu. Poticao je od familije intelektualaca. Otac Todor je bio stari učitelj, dvije sestre su bile doktorke.Jedna je umrla mnogo mlada, a starija Radojka je bila čuvena doktorka pedijatrije u Beogradu. Sa Gojkom smo često razgovarali. Jedan put mi je rekao :
” Za tebe pričaju da si dobar ljekar, da imaš dobar odnos sa bolesncima..”.
Kratko sam razmislio i odgovorio:
” Da bi bio dobar ,treba mnogo toga da podneseš….”.
Gojko je nastavio:
”Mi smo predodređeni da pomažemo ljudima, ako smo dobri, trebamo da budemo još bolji”.
Krka (Novo Mesto)
Početkom avgusta 1982. godine zajedno sa Lanom Sefovićem šefom računovodstva Doma zdravlja Ulcinj bili smo u radnoj posjeti farmaceutskoj industriji „Krka“ iz Novog Mesta (Slovenija).
Mr farmacijeBoris Adriančič rođen je u Novom Mestu 1910. godine. Farmaceutski fakultet je završio u Zagrebu 1935. godine. U toku 1948-1949. godine radio je u „Narodnoj apoteci“ u Ulcinju. Bio je generalni direktor „Krke“ od 1954. do 1985. godine. Kada je čuo za zemljotres u Crnoj Gori direktor B.Adriančič se sjetio Ulcinja. Uspostavili smo kontakt sa rukovodstvom „Krke“ i zakazali sastanak.
Do Dubrovnika išli smo automobilom do aerodroma u Ćilipima.Sa nama su bili moj zet i setričina (Šefki i Đultera Nimanbegović). Na aerodromu u Zagrebu čekao nas je automobil „Krke“. Do Novog Mesta putovalo se oko dva sata. Primio nas je kratko stari direktor Adriančič. Sjećao se dana provedenih u Ulcinju. Zatim su nas prošetali kroz neke pogone fabrike,koja je brojala 5.000 radnika. Bila je u to vrijeme treća po finanasijskim efektima u bivšoj Jugoslaviji („Pliva“,Galenika“,“Krka“). Posjetili smo jedan turistički kompleks u blizini Novog Mesta, gdje su nam priredili ručak. Vratili smo se automobilom do Zagreba, a zatim avionom sletjeli u Dubrovnik. Na Ćilipima čekali su nas Đultera sa njenim ocem.
…
Sin Boženke Lazović je porušio staru apoteku i na njenom mjestu izgradio drugi objekat.
Ovako je grad Ulcinj izgubio još jedan objekat koji je imao istorijski karakter zdravstvene zaštite.
